Blind date

Zijn rode Ducati staat er al. De zon reflecteert in de glazen wand van het terras en het kost me een paar seconden om hem te vinden. Al snel zie ik zijn helm op een tafel liggen. Hij zit met zijn rug naar mij toe. Een wit linnen overhemd met korte mouwen over zijn gebruinde huid. Ik loop naar hem toe. Hij neemt een slok van zijn biertje. Past perfect bij deze heerlijke lentezon. Speels laat ik mijn vinger over zijn rug glijden als ik achter hem langs en om de tafel loop. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat hij me volgt totdat ik ga zitten. Mijn zonnebril leg ik op tafel en ik wrijf een pluk haar achter mijn oor. Nog steeds zeggen we niets, maar ik zie hem glunderen. Dennis met zijn pretoogjes. Tegelijkertijd maken we onze lip nat en zijn glimlach reflecteert die van mij.

‘Hoi Lara,’ zegt hij met de nadruk op mijn naam.

‘Hoi Dennis.’ Ik volg zijn intonatie en laat zijn ondeugende ogen mij van onder naar boven bewonderen. Ja, ik heb extra moeite voor je gedaan. Alles laten waxen. Bodylotion op mijn benen. Niet al te opvallende make-up en mijn haar opgestoken. Zou hij dat leuk vinden? Of liever los? Ik haal het straks wel los, kijken of hij reageert.

‘Je ziet er mooi zomers uit.’

Zomers. Hm. ‘Dank je.’ We kijken elkaar onwennig aan. Wie gaat het gesprek beginnen? Net op het moment dat ik de stilte wil doorbreken begint hij.

‘Ik vind het echt heel leuk dat wij elkaar nu buiten de les om ook een keer in het echt zien.’

Ik hum en knik tegelijk. ‘Ik was het zoomen ook wel een beetje zat moet ik zeggen. Ze doet het echt wel goed, Patricia Snel, maar het is veel leuker om echt tegenover iemand te zitten.’

Dennis wenkt naar een serveerster. ‘Wat wil jij drinken?’

‘Het is al twee uur geweest toch?’ Ik giechel iets hoger dan gepland. ‘Dan lust ik wel een wit wijntje,’ voeg ik er zelfverzekerd aan toe. Mijn dagelijkse hoeveelheid wodka kan ik altijd later nog consumeren.

Hij schuift een leeg glas met alleen een citroentje en een stampertje naar de hoek van de tafel. ‘Voor mij nog een Wiekse alstublieft en voor deze dame hier een Pinot Grigio?’ Zijn blik draait mijn kant op en één wenkbrauw trekt vragend omhoog. Heel even twijfel ik, zou hij weten dat ik voor Lotte altijd Pinot Grigio meeneem? Volgt hij ons op onze socials?

‘Ja lekker.’ Ik bedank de serveerster die daarna net zo snel verdwijnt als dat ze was gekomen. ‘De stukjes tekst die jij inlevert bij de Schrijversacademie zijn echt leuk. Je hebt echt een hele leuke schrijfstijl.’

‘Dank je. Ik vind jou… jouw teksten ook heel leuk.’

Een subtiele freudiaanse verspreking, een beetje cliché, stiekem toch wel leuk en ik merk dat ik tintel van binnen. Dat had ik online ook als ik met mijn onopgemaakte gezicht, mijn haar in een knot en in mijn joggingbroek deelnam aan de groepssessies. Bij het begin van de les had hij nog kleine oogjes, maar zodra ik mijn tekst moest voorlezen zag ik die fascinatie in zijn ogen. De flirt.  ‘Jij was ook al bezig met een boek toch? Waar gaat dat over?’

‘Oef, dat is altijd een lastige vraag,’ reageert hij. ‘Het is best een complex verhaal.’

‘Zeg jij daarmee dat jij je eigen boek niet kan pitchen?’ Ik kijk hem uitdagend aan en ben benieuwd naar zijn reactie. ‘Probeer het eens in één zin.’

Hij kijkt schuin omhoog en ik voel het op afstand bijna knarsen van binnen. Tussendoor zet de serveerster de drankjes op tafel. Geruisloos knikt hij dankjewel. ‘Eén zin, je maakt het mij wel moeilijk Lara, jemig.’ Hij strekt zijn armen achter zijn rug, peinst nog even en kijkt mij aan. ‘Ik denk dat ik hem heb, maar het zijn twee zinnen. Mag dat ook?’

‘Twee zinnen is ook al heel knap, dus ja. Ga je gang.’

‘Oké, hier komt ie: Lara heeft een zesduizend jaar oude genetische afwijking en een stem in haar hoofd. Zij wordt het slachtoffer van de wraakgevoelens van een gestoorde wetenschapper.’

Ik zit meteen op het puntje van mijn stoel. ‘Een Lara als personage in je boek, wat leuk.’ Gefascineerd laat ik de rest van de tekst op mij inwerken. ‘Een zesduizend jaar oude afwijking? Waar moet ik aan denken? Is het fantasy?’

‘Het is een thriller, maar er zit wel een esoterisch onderwerp in verwerkt. En sommige teksten hinten naar wat magisch realisme, maar het is echt een thriller.’

‘Dat klinkt heel diep. Wow. Ik wil wel een keer een stukje proeflezen als dat mag.’

‘Ik zou het superleuk vinden als jij het wilt proeflezen.’

‘Ik ook. En dat Lara-personage in je boek. Wat is dat voor een persoon?’

Hij knippert langzaam met zijn mooie groene ogen en kijkt me gebiologeerd aan. ‘Dat is een hele mooie vrouw. Complex in de goede zin van het woord.’ Hij zoekt naar de juiste woorden. ‘Ze heeft een hele mooie gedachtegang en ik zou er een moord voor doen om een keer met haar op een terrasje te praten over mijn manuscript.’

Zijn suggestieve glimlach beantwoord elke vraag die ik kan verzinnen. Ik smelt. ‘Misschien moet je haar eens uitvragen. Ik ken haar natuurlijk niet, maar ik weet zeker dat ze daar wel voor openstaat.’

Een fictieve tekst over een blind date met auteur Dennis Biesma, waarin ik net doe alsof hij een boek over mijn leven gaat schrijven. (Een mens mag dromen, toch?)